Αυτισμός
Μύθος: Τι δεν είναι αυτισμός
ΔΕΝ είναι νόσος αλλά διαφορετικός τρόπος ερμηνείας του κόσμου
ΔΕΝ είναι ετικέτα, είναι ένδειξη
ΔΕΝ είναι μία συγκεκριμένη «αυτιστική» συμπεριφορά, αλλά ο συνολικός τρόπος εκδήλωσης συμπεριφορών και τα υποκείμενα αίτιά της αποτελούν ένδειξη αυτισμού
ΔΕΝ είναι νοητική υστέρηση. Όμως μπορεί να υπάρχει μόνος του ή σε συνδυασμό με άλλες αναπτυξιακές διαταραχές (νοητική υστέρηση, μαθησιακές δυσκολίες, επιληψία, κώφωση, τύφλωση, κ.τ.λ.)
ΔΕΝ είναι απλά γλωσσική διαταραχή. Η ίδια είναι βασικό χαρακτηριστικό, αλλά χωρίς να είναι αυτισμός όταν υπάρχει μόνη της
ΔΕΝ είναι φταίξιμο των γονέων
ΔΕΝ περιορίζεται στην παιδική ηλικία
ΔΕΝ χαρακτηρίζεται από ψυχρό γονεϊκό περιβάλλον
ΔΕΝ θεωρείται ψύχωση, ούτε ψυχική ασθένεια
Αλήθειες: Τι είναι αυτισμός
ΜΙΑ διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή, ισόβια και συνήθως παρούσα από την γέννα
ΜΙΑ βιολογικά προσδιορισμένη διαταραχή
ΜΙΑ διαταραχή της νοητικής ανάπτυξης, χωρίς να θεωρείται στατική κατάσταση
ΜΙΑ από τις πιο βαριές, πιο περίπλοκες και πιο δυσεξήγητες ψυχοπνευματικές αναπηρίες
ΜΙΑ νευροαισθητηριακή διαταραχή
ΜΙΑ νευροφυσική διαταραχή
ΜΙΑ αναδίπλωση του παιδιού στον εαυτό του. Δεν είναι παθητική, αλλά δυναμική και αντιδραστική
ΜΙΑ ιδιοσυγκρασιακή κατάσταση, με εμβέλεια από το ένα άκρο στο άλλο
ΜΙΑ σοβαρή διαταραχή επικοινωνίας, κοινωνικοποίησης και δημιουργικής φαντασίας
ΜΙΑ από τις πιο οδυνηρές ανάμεσα σε όλες τις μειονεκτικές καταστάσεις
ΜΙΑ δυσαναλογία κάποιων συγκεκριμένων νευροχημικών ουσιών στον εγκέφαλο
ΜΙΑ μεταβολική διαταραχή
ΜΙΑ ανωμαλία στην λειτουργία της πρόσληψης, της προσοχής
ΜΙΑ εξελικτική διαταραχή
ΜΙΑ γλωσσική δυσλειτουργία που χαρακτηρίζεται συχνά από μία ολοκληρωτική έλλειψη επιθυμίας για επικοινωνία
ΜΙΑ διαταραχή κοινωνικής κατανόησης
ΜΙΑ απόρροια, ενός συνδυασμού διαφόρων αιτιών
Ιατρικός ορισμός του αυτισμού:
Ο αυτισμός θεωρείται πρωταρχικά μία συναισθηματική, αντιληπτική, γλωσσική, γνωστική και επικοινωνιακή διαταραχή. Επεξηγηματικές θεωρίες αμφιταλαντεύονται μεταξύ ψυχογενών, βιολογικών, συμπεριφορικών και αλληλεπιδρασιακών μοντέλων αιτιολόγησης. Το DSM-IV εντοπίζει προβλήματα σε τρεις περιοχές, οι οποίες περιλαμβάνουν «λίστα συμπτωμάτων»:
1) Ποιοτική έκπτωση στην κοινωνική συναλλαγή
2) Ποιοτική έκπτωση στην επικοινωνία
3) Περιορισμένα, επαναληπτικά και στερεότυπα πρότυπα συμπεριφοράς, ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων
Επικοινωνία
Όσον αφορά την επικοινωνία των παιδιών με αυτισμό, συμπεριλαμβάνεται η έλλειψη επιθυμίας επικοινωνίας με τους άλλους, ακόμη η επικοινωνία περιορίζεται μόνο για την ικανοποίηση βασικών αναγκών, η έλλειψη κατανόησης ότι ο λόγος είναι εργαλείο που μπορεί να μεταφέρει πληροφορίες στους άλλους, η έλλειψη κατανόησης των συναισθημάτων και των ιδεών των άλλων, η έλλειψη κατανόησης των εκφράσεων του προσώπου, του τόνου της φωνής και η κυριολεκτική χρήση και κατανόηση του προφορικού λόγου.
Το μεγαλύτερο μέρος των παιδιών με αυτισμό και φυσιολογική νοημοσύνη, και χωρίς επιπρόσθετη διαταραχή λόγου, αναπτύσσει προφορικό λόγο. Ιδιαίτερα τα παιδιά με το σύνδρομο του Asperger αναπτύσσουν λόγο πολύ νωρίς και από πολλά παιδιά με φυσιολογική ανάπτυξη ο Asperger (Wing 1991) αναφέρει ότι τα παιδιά που ο ίδιος εξέτασε ανέπτυξαν προφορικό λόγο πριν ακόμη περπατήσουν.
Το διαφορετικό όμως είναι ότι ο λόγος τους μπορεί να είναι φωνολογικά, συντακτικά και γραμματικά σωστός αλλά υπολείπεται στο πραγματολογικό τομέα του λόγου που είναι άμεσα συνδεδεμένος με την χρήση του λόγου για επικοινωνία. Τα παιδιά με αυτισμό χρησιμοποιούν το λόγο για να καλύψουν μόνο τις βασικές τους ανάγκες ή για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους περίεργα ενδιαφέροντα. Έτσι μπορεί να επαναλαμβάνουν συνεχώς την ίδια φράση ή να κάνουν συνεχώς τις ίδιες ερωτήσεις χωρίς όμως να ενδιαφέρονται πραγματικά για τις απαντήσεις που θα πάρουν.
Πηγή:
Γκονέλα Χ. Ελένη (2006). Αυτισμός: αίνιγμα και πραγματικότητα. Αθήνα: Οδυσσέας
Quill Ann Kanthleen (2005). Διδάσκοντας αυτιστικά παιδιά: Τρόποι για να Αναπτύξετε την Επικοινωνία και την Κοινωνικότητα. Αθήνα: Έλλην