Εργοθεραπεία

Η εργοθεραπεία εμπλέκει τη «θεραπευτική» χρήση της εργασίας, της αυτοεξυπηρέτησης και των δραστηριοτήτων παιχνιδιού με σκοπό να αυξήσει την αυτόνομη λειτουργία, να προωθήσει την ανάπτυξη και να προλάβει την αναπηρία. Μπορεί να συμπεριλάβει την προσαρμογή της δραστηριότητας ή του περιβάλλοντος ώστε να πετύχει το μέγιστο της ανεξαρτητοποίησης και να προωθήσει την ποιότητα ζωής (ΑΟΤΑ Executive Board, 1976).

Εργοθεραπεία είναι η χρήση σκόπιμης δραστηριότητας ή παρέμβασης σχεδιασμένης ώστε να επιτύχει λειτουργικά αποτελέσματα τα οποία προωθούν την υγεία, εμποδίζουν την βλάβη ή αναπηρία και εξελίσσουν, βελτιώνουν, στηρίζουν ή διατηρούν το υψηλότερο δυνατό επίπεδο ανεξαρτητοποίησης κάθε ατόμου που υποφέρει από:

• τραυματισμό
• ασθένεια
• γνωστική ανεπάρκεια
• ψυχοκοινωνική δυσλειτουργία
• νοητική υστέρηση
• αναπτυξιακή ή μαθησιακή δυσκολία
• σωματική αναπηρία
• άλλη διαταραχή ή κατάσταση

Η Εργοθεραπεία, περιλαμβάνει εκτίμηση μέσω εξειδικευμένης παρατήρησης ή αξιολόγησης μέσω διαχείρισης και ερμηνείας σταθμισμένων ή μη σταθμισμένων τεστ και μετρήσεων (O.T. Practice for Regulation by A.O.T.A.).

Οι εργοθεραπευτές-τριες, χρησιμοποιούν θεραπείες οι οποίες αναπτύσσουν, ανακτούν ή διατηρούν τις δραστηριότητες καθημερινής ζωής των ατόμων. Η ανάκτηση της λειτουργικότητας του ατόμου γίνεται μέσα από ευχάριστες δραστηριότητες, όπως η ζωγραφική, το παιχνίδι, η κεραμική, η ζαχαροπλαστική, το κέντημα, η υφαντική κ.ά.

Ο απώτερος στόχος της εργοθεραπείας είναι να βοηθήσει τα άτομα να έχουν ανεξάρτητη και ικανοποιητική ζωή.

Τα ειδικά εργοθεραπευτικά προγράμματα περιλαμβάνουν: διδασκαλία δραστηριοτήτων καθημερινής ζωής, ανάπτυξη αντιληπτικο-κινητικών δεξιοτήτων, ανάπτυξη δεξιοτήτων παιχνιδιού, προεπαγγελματικών και ψυχαγωγικών δεξιοτήτων. Ιδιαίτερα σημαντική, για την θετική έκβαση της θεραπείας, είναι η στενή συνεργασία του εργοθεραπευτή με την οικογένεια, αλλά και την υπόλοιπη θεραπευτική ομάδα.